12. เหตุใดจิตใจของท่านพาท่านเตลิดไปเช่นนี้?ทำไมตาของท่านจึงลุกเป็นไฟ?
13. ท่านถึงได้เกรี้ยวกราดต่อพระเจ้าและให้ถ้อยคำอย่างนี้พรั่งพรูออกมาจากปากของท่าน
14. “มนุษย์เป็นอะไรเล่าที่จะบริสุทธิ์ได้?ผู้ถือกำเนิดจากสตรีเป็นใครเล่าที่จะชอบธรรมได้?
15. หากพระเจ้ายังไม่ทรงวางพระทัยในบรรดาทูตสวรรค์ของพระองค์ถ้าแม้แต่ฟ้าสวรรค์ก็ยังไม่บริสุทธิ์ในสายพระเนตรของพระองค์
16. แล้วมนุษย์ผู้ชั่วช้าและเสื่อมทรามผู้เสพความชั่วร้ายเหมือนดื่มน้ำจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด!
17. “ฟังนะ แล้วข้าจะสาธยายให้ท่านฟังถึงประสบการณ์ที่เห็นมา
18. ซึ่งปราชญ์ได้แจ้งไว้ไม่ปิดบังสิ่งใดๆ ที่บรรพบุรุษได้ถ่ายทอดให้
19. (ผู้ได้รับมอบดินแดนแต่พวกเดียวไม่มีคนต่างด้าวแปลกปนในหมู่พวกเขา)
20. คนชั่วร้ายทนทุกข์ทรมานตลอดชีวิตคนอำมหิตทุกข์ทนตลอดอายุขัยของเขา
21. เสียงข่มขวัญดังเต็มหูของเขาและเมื่อเหตุการณ์ดูราบรื่นดี ผู้ทำลายก็บุกจู่โจมเขา
22. เขาหมดหวังที่จะหนีให้พ้นความมืดมนเขาถูกหมายหัวให้เป็นเหยื่อคมดาบ
23. เขาร่อนเร่หาอาหารเหมือนแร้งรู้ว่าวันอันมืดมนอยู่แค่เอื้อม
24. ความทุกข์ระทมทำให้เขาหวาดหวั่นมันถาโถมใส่เขาเหมือนกษัตริย์บุกเข้าโจมตี