11. ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้จะกลับมาพวกเขาจะเดินร้องเพลงเข้าศิโยนมีความชื่นชมยินดีนิรันดร์เป็นมงกุฎประดับศีรษะพวกเขาจะได้รับความยินดีและความเปรมปรีดิ์ความทุกข์โศกและการทอดถอนใจจะสูญสิ้นไป
12. “เรานี่แหละเป็นผู้ปลอบโยนเจ้าเจ้าเป็นใครจึงไปกลัวมนุษย์ที่ต้องตาย?กลัวลูกหลานของมนุษย์ซึ่งเป็นเพียงต้นหญ้า
13. เจ้าเป็นใครจึงลืมพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเจ้าผู้คลี่ฟ้าสวรรค์ออกมาและวางฐานรากของโลก?เรื่องอะไรเจ้าถึงต้องอกสั่นขวัญแขวนอยู่ทุกวี่ทุกวันเพราะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหงผู้มุ่งสู่หายนะ?ไหนล่ะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง?
14. ในไม่ช้านักโทษผู้หวาดกลัวจนตัวสั่นจะได้รับการปลดปล่อยเขาจะไม่ตายในคุกและจะไม่ขาดอาหาร