สุภาษิต 12:8-11 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

8. คนเราได้รับการยกย่องตามไหวพริบปฏิภาณของตนส่วนคนหัวทึบย่อมเป็นที่ดูหมิ่น

9. เป็นคนที่ไม่สำคัญอะไรแต่มีบริวารใช้สอยก็ดีกว่าทำท่าวางโตแต่ไม่มีจะกิน

10. คนชอบธรรมห่วงใยแม้แต่ความเป็นอยู่ของสัตว์ที่เขาเลี้ยงส่วนความกรุณาของคนอธรรมก็ยังโหดเหี้ยม

11. ผู้ซึ่งไถพรวนที่ดินของตนจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์ส่วนคนที่เอาแต่เพ้อฝันก็ไร้สามัญสำนึก

สุภาษิต 12