25. โน่นแน่ะ ทะเลแสนกว้างใหญ่คลาคล่ำไปด้วยสรรพสิ่งเกินกว่าจะนับไหวคือสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่
26. โน่นเรือแล่นไปมานั่นเลวีอาธานที่ทรงสร้างให้เริงเล่นน้ำอยู่
27. ทุกชีวิตเหล่านี้ชะแง้คอยพระองค์ให้ประทานอาหารตามกำหนดเวลา
28. เมื่อพระองค์ประทานพวกมันก็เก็บรวบรวมเมื่อพระองค์ทรงแบพระหัตถ์ออกพวกมันก็อิ่มหนำด้วยสิ่งดี
29. เมื่อพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์พวกมันก็หวาดหวั่นพรั่นพรึงเมื่อพระองค์ทรงริบลมหายใจพวกมันก็ตายและกลับสู่ธุลีดิน