ปัญญาจารย์ 4:8-11 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

8. คนหนึ่งที่อยู่ตามลำพังไม่มีลูก ไม่มีพี่น้องเขาตรากตรำไม่จบสิ้นถึงอย่างนั้นตาของเขาก็ไม่พึงพอใจกับทรัพย์สมบัติที่ตนมีเขาถามตนเองว่า “ฉันจะตรากตรำไปเพื่อใครและฉันจะทำตัวอดอยากปากแห้งไปทำไม?”นี่ก็อนิจจังเป็นเรื่องน่าสังเวช!

9. สองคนช่วยกันทำดีกว่าทำคนเดียวเพราะจะได้ผลงานที่ดีกว่า

10. หากคนหนึ่งล้มลงเพื่อนของเขาก็สามารถพยุงเขาขึ้นแต่น่าสงสารคนที่อยู่คนเดียวเพราะเมื่อเขาล้มลงก็ไม่มีใครพยุงเขาขึ้น!

11. นอกจากนี้หากสองคนนอนด้วยกัน ก็ได้ไออุ่นจากกันและกันแต่คนที่นอนอยู่คนเดียวจะอุ่นได้อย่างไร?

ปัญญาจารย์ 4