นาฮูม 2:7-10 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

7. มีประกาศิตให้กรุงนั้นถูกจับและพาไปเป็นเชลยพวกทาสหญิงร้องครวญครางเหมือนนกพิราบและตีอกชกตัว

8. นีนะเวห์เป็นเหมือนสระและน้ำกำลังจะไหลออกไปหมดพวกเขาร้องว่า “หยุดก่อน! หยุดก่อน!”แต่ไม่มีใครหันกลับมา

9. จงปล้นเงิน!จงปล้นทอง!ข้าวของมากมายใช้ไม่หมดทรัพย์สมบัติจากทุกคลังของนีนะเวห์มีมากเหลือเกิน!

10. มันถูกปล้นทำลาย ถูกริบของมีค่าไปหมด!หัวใจก็อ่อนล้า แข้งขาก็สิ้นแรงเนื้อตัวสั่นเทาและทุกคนหน้าซีดเซียว

นาฮูม 2