เลวีนิติ 5:1-5 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

1. “ถ้า​ผู้‍ใด​ทำ​บาป คือ​ได้‍ยิน​คำ​ประ‌กาศ​เรียก​พยาน โดย​ที่​เขา​รู้​เห็น​หรือ​รู้​เรื่อง​ใน​เหตุ‍การณ์​ที่​เป็น​คดี แต่​เขา​ไม่​ยอม​ให้​การ เขา​ต้อง​รับ‍โทษ​ความ​ผิด​ของ​เขา

2. หรือ​ผู้‍ใด​แตะ‍ต้อง​สิ่ง​ที่​เป็น​มลทิน จะ​เป็น​ซาก‍สัตว์‍ป่า​ที่​เป็น​มลทิน หรือ​ซาก‍สัตว์‍เลี้ยง​ที่​เป็น​มลทิน หรือ​ซาก‍สัตว์​ที่​เคลื่อน‍ที่​ติด​พื้น‍ดิน​ที่​เป็น​มลทิน​โดย​ไม่​ทัน​รู้‍ตัว เขา​จึง​เป็น​มลทิน​และ​มี​ความ​ผิด

3. ถ้า​เขา​แตะ‍ต้อง​มลทิน​ของ​คน จะ​เป็น​สิ่ง‍ใด​ก็​ตาม​ที่​ทำ​ให้​เขา​เป็น​มลทิน​โดย​ไม่​รู้​ตัว แล้ว​รู้​ที‍หลัง เขา​ยัง​คง​มี​ความ​ผิด

4. ถ้า​คน‍ใด​เผลอ‍ตัว​กล่าว​คำ​สาบาน​ว่า​จะ​ทำ‍ชั่ว​หรือ​ดี หรือ​เผลอ‍ตัว​กล่าว​คำ​สาบาน​ใดๆ โดย​ไม่​ยั้ง‍คิด แล้ว​เขา​นึก​ขึ้น​ได้​ภาย‍หลัง เขา​มี​ความ​ผิด​ใน​เรื่อง​นั้นๆ

5. เมื่อ​ผู้‍ใด​มี​ความ​ผิด​เรื่อง​หนึ่ง​เรื่อง​ใด​ตาม​ที่​กล่าว​มา​นี้ ก็​ให้​เขา​สาร‌ภาพ​บาป​ที่​เขา​ได้​ทำ

เลวีนิติ 5