14. เพราะพระองค์เองทรงรู้จักโครงร่างของเราพระองค์ทรงระลึกว่าเราเป็นแต่ผงคลี
15. ส่วนมนุษย์นั้น วันเวลาของเขาเหมือนหญ้าเขาเจริญขึ้นเหมือนดอกไม้ในทุ่งนา
16. เมื่อลมพัดผ่าน มันก็หายไปและสถานที่ของมันไม่รู้จักมันอีก