วิวรณ์ 18:13-20 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

13. อบเชย เครื่อง‍เทศ เครื่อง‍หอม มด‌ยอบ กำ‌ยาน เหล้า‍องุ่น น้ำ‍มัน​มะกอก แป้ง​อย่าง​ดี ข้าว​สาลี โค แกะ ม้า รถ‍ม้า ทาส และ​เชลย‍ศึก

14. ผล​ที่​จิต‍ใจ​ของ​เจ้า​อยาก​ได้​นั้นก็​หาย​ไป​จาก​เจ้าทุก‍สิ่ง​ที่​หรูหรา​และ​งาม‍ตระ‌การ‍ตาก็​สูญ‍สิ้น‍ไป​จาก​เจ้าและ​เจ้า​จะ​ไม่‍ได้​พบ‍เห็น​อีก​เลย

15. พวก​พ่อ‍ค้า​ที่​ขาย​สิ่ง‍เหล่า‍นี้​และ​เป็น​คน​มั่ง‍มี​เพราะ​นคร​นั้น จะ​ยืน​อยู่​ห่างๆ เพราะ​กลัว​ภัย​จาก​การ​ทร‌มาน​นคร พวก‍เขา​จะ​ร้อง‍ไห้​และ​โศก‍เศร้า

16. กล่าว‍ว่า“วิบัติ​แล้ว วิบัติ​แล้ว นคร​ที่​ยิ่ง‍ใหญ่นคร​ที่​สวม‍ใส่​ผ้า‍ป่าน​เนื้อ​ละ‌เอียดผ้า​สี‍ม่วง​และ​ผ้า​สี‍แดง‍เข้มนคร​ที่​ประ‌ดับ​ด้วย​ทอง‍คำอัญมณี​และ​ไข่มุก

17. เพราะ​ภาย‍ใน​ชั่ว‍โมง​เดียว ทรัพย์‍สมบัติ​ที่​มาก‍มาย​เช่น‍นี้​ก็​ยัง​สูญ‍สิ้น‍ไป”และ​กัป‌ตัน​เรือ​ทุก‍คน ผู้​โดย‍สาร​ทั้ง‍หมด พวก​กะ‌ลา‌สี​และ​คน​ทั้ง‍หลาย​ที่​มี​อาชีพ​ทาง​ทะเล​ก็​ยืน​อยู่​ห่างๆ

18. และ​ส่ง​เสียง​ร้อง​เมื่อ​เห็น​ควัน‍ไฟ​ที่​ไหม้​นคร​นั้น กล่าว​ว่า “นคร​ใด​จะ​เหมือน​มหา‍นคร​นี้”

19. และ​เขา‍ทั้ง‍หลาย​ก็​โปรย​ผง‍คลี​ลง​บน​ศีรษะ​ของ​ตน ส่ง​เสียง​ร้อง‍ไห้​โศก‍เศร้า กล่าว​ว่า“วิบัติ​แล้ว วิบัติ​แล้ว นคร​ที่​ยิ่ง‍ใหญ่นคร​ซึ่ง​ทุก​คน​ที่​มี​เรือ‍เดิน‍ทะเล​ต่าง​เคย​มั่ง‍มี​จาก​ความ​มั่ง‍คั่ง​ของ​นคร​นั้นเพราะ​ภาย‍ใน​ชั่ว‍โมง​เดียว​นคร​นั้น​ก็​สูญ‍สิ้น”

20. จง​รื่น‍เริง​เพราะ​นคร​นั้น​เถิด เมือง​สวรรค์ทั้ง​บรร‌ดา​ธรร‌มิก‌ชน อัคร‌ทูต​ทั้ง‍หลาย​และ​พวก​ผู้‍เผย‍พระ‍วจนะเพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​พิพาก‌ษา​ลง‍โทษ​นคร​นั้น​ให้​กับ​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​แล้ว

วิวรณ์ 18