ลูกา 15:15-21 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

15. เขา​ไป​อาศัย​อยู่​กับ​ชาว‍เมือง​นั้น​คน​หนึ่ง และ​คน‍นั้น​ก็​ใช้​เขา​ไป​เลี้ยง​หมู​ที่​ทุ่ง‍นา

16. เขา​อยาก​จะ​อิ่ม‍ท้อง​ด้วย​ฝัก​ถั่ว​ที่​หมู​กิน​นั้น แต่​ไม่‍มี​ใคร​ให้​อะไร​เขา​เลย

17. เมื่อ​เขา​สำนึก‍ตัว​ได้ จึง​พูด​ว่า ‘ลูก‍จ้าง​ของ​พ่อ​ไม่​ว่า​จะ​มี​มาก​สัก​แค่‍ไหน​ก็​ยัง​มี​อาหาร​เหลือ‍เฟือ แต่​ข้า​กลับ​ต้อง​มา​อด‍ตาย​ที่‍นี่

18. ข้า​น่า​จะ​ลุก‍ขึ้น​ไป​หา​พ่อ และ​พูด​กับ​ท่าน​ว่า “พ่อ ลูก​ผิด​ต่อ​สวรรค์​และ​ผิด​ต่อ​ท่าน​ด้วย

19. ไม่​สม‍ควร​จะ​ได้​ชื่อ​ว่า​เป็น​ลูก​ของ​พ่อ​อีก‍ต่อ‍ไป ขอ​โปรด​ให้​ลูก​อยู่​ใน​ฐานะ​ของ​ลูก‍จ้าง​คน​หนึ่ง​ของ​ท่าน​เถิด” ’

20. แล้ว​เขา​ก็​ลุก‍ขึ้น​ไป​หา​บิดา แต่​เมื่อ​เขา​ยัง​อยู่​แต่​ไกล บิดา​ก็​เห็น​เขา​และ​มี​ใจ​สงสาร จึง​วิ่ง​ออก​ไป​กอด​คอ​และ​จูบ​แก้ม​ของ​เขา

21. บุตร​คน​นั้น​จึง​กล่าว​กับ​บิดา​ว่า ‘พ่อ ลูก​ผิด​ต่อ​สวรรค์​และ​ผิด​ต่อ​ท่าน​ด้วย ไม่​สม‍ควร​จะ​ได้​ชื่อ​ว่า​เป็น​ลูก​ของ​พ่อ​อีก‍ต่อ‍ไป’

ลูกา 15