กิจการ 27:10-16 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

10. โดย​กล่าว​ว่า “นี่‍แน่ะ​ท่าน‍ทั้ง‍หลาย ข้าพ‌เจ้า​เห็น‍ว่า​การ​เดิน‍ทาง​ครั้ง‍นี้​จะ​ต้อง​มี​อัน‌ตราย​และ​ก่อ​ความ​เสีย‍หาย​มาก ไม่‍ใช่​เพียง​แต่​ของ​ที่​บรร‌ทุก​มา​กับ​เรือ​เท่า‍นั้น แต่​ชีวิต​ของ​เรา​ด้วย”

11. แต่​นาย‍ร้อย​เชื่อ​กัป‌ตัน​และ​เจ้า‍ของ​เรือ​มาก‍กว่า​เชื่อ​คำ​ที่​เปา‌โล​กล่าว

12. เพราะ​ท่า‍งาม​นั้น​ไม่​เหมาะ​ที่​จะ​จอด​ใน​ฤดู‍หนาว คน​ส่วน​มาก​จึง​ตัด‍สิน​ใจ​ให้​ออก​ทะเล​ไป​จาก​ที่‍นั่น โดย​คาด‍หวัง​ว่า​จะ​ไป​ให้​ถึง​เมือง​ฟี‌นิกส์​แล้ว​จอด​อยู่​ที่​นั่น​ตลอด​ฤดู‍หนาว เมือง​ฟี‌นิกส์​นั้น​เป็น​ท่า‍เรือ​ของ​เกาะ​ครีต​ที่​หัน‍หน้า​ไป​ทาง​ทิศ​ตะ‌วัน‍ตก‍เฉียง‍เหนือ​กับ​ตะ‌วัน‍ตก‍เฉียง‍ใต้

13. เมื่อ​มี​ลม​ทิศ​ใต้​พัด​มา​เบาๆ พวก‍เขา​ก็​คิด‍ว่า​สามารถ​ทำ​ได้​ตาม‍ใจ‍ปรารถ‌นา​แล้ว จึง​ถอน​สมอ​แล่น​เลียบ​ฝั่ง​ไป​ตาม​เกาะ​ครีต

14. แต่​ใน​ไม่​ช้า​ก็​เกิด​ลม‍พายุ​ที่​เรียก‍ว่า​ลม​ตะ‌วัน‍ออก‍เฉียง‍เหนือ​พัด‍กวาด​มา​จาก​เกาะ​ครีต

15. เมื่อ​เรือ​ถูก​พายุ​และ​ต้าน‍ลม​ไม่‍ไหว เรา​จึง​ปล่อย​ไป​ตาม​ลม

16. และ​เมื่อ​แล่น​ไป​ทาง​ด้าน​ปลอด​ลม​ของ​เกาะ​เล็ก​แห่ง​หนึ่ง​ชื่อ​คาว‌ดา​แล้ว เรา​ก็​ยก​เรือ​เล็ก​ขึ้น​ผูก​ไว้​ได้​ด้วย​ความ​ลำ‌บาก​ยาก‍เย็น

กิจการ 27