10. และดาวิดพูดว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด พระยาห์เวห์จะทรงฆ่าพระองค์เอง หรือจะถึงวันกำหนดที่พระองค์ต้องสิ้นพระชนม์ หรือพระองค์จะเสด็จเข้าสงครามและถูกปลงพระชนม์
11. ขอพระยาห์เวห์ทรงห้ามปรามข้าพเจ้าไม่ให้เหยียดมือออกต่อสู้ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ บัดนี้จงเอาหอกที่อยู่ตรงพระเศียรกับเหยือกน้ำ และให้เราไปกันเถิด”
12. ดาวิดจึงเอาหอกและเหยือกน้ำจากที่พระเศียรของซาอูล และพวกเขาก็ออกไป ไม่มีใครเห็นไม่มีใครรู้ และไม่มีใครตื่นเพราะทั้งหมดหลับสนิท เพราะพระยาห์เวห์ทรงทำให้พวกเขาหลับสนิท
13. และดาวิดก็ข้ามไปอีกฟากหนึ่งไปยืนอยู่บนยอดเขาไกลออกไป มีที่ว่างกว้างใหญ่ระหว่างทั้งสองฝ่าย
14. ดาวิดก็ตะโกนเรียกพวกทหารและอับเนอร์บุตรเนอร์ว่า “อับเนอร์ ท่านไม่ตอบหรือ?” แล้วอับเนอร์ตอบว่า “เจ้าเป็นใคร มาร้องเรียกพระราชา?”
15. และดาวิดตอบอับเนอร์ว่า “ท่านไม่ใช่ผู้ชายหรือ? ในอิสราเอลมีใครเสมอเหมือนท่าน? ทำไมท่านไม่เฝ้าพระราชาเจ้านายของท่านไว้? เพราะมีคนหนึ่งเข้าไปจะทำลายพระราชาเจ้านายของท่าน
16. ที่ท่านทำเช่นนี้ไม่ดี พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด พวกท่านควรตายเพราะพวกท่านไม่ได้เฝ้าเจ้านายของพวกท่าน ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ บัดนี้ดูซิว่า หอกของพระราชาอยู่ที่ไหน? และเหยือกน้ำที่ตรงพระเศียรนั้นอยู่ที่ไหน?”
17. ซาอูลทรงจำเสียงของดาวิดได้จึงตรัสว่า “ดาวิดบุตรของข้า นี่เป็นเสียงของเจ้าหรือ?” และดาวิดทูลว่า “ข้าแต่พระราชา เจ้านายของข้าพระบาท เป็นเสียงข้าพระบาทพ่ะย่ะค่ะ”
18. และดาวิดทูลต่อไปว่า “ทำไมเจ้านายของข้าพระบาทจึงไล่ตามผู้รับใช้ของพระองค์? ข้าพระบาทได้ทำอะไรไป มือข้าพระบาททำชั่วอะไร?
19. บัดนี้ขอพระราชาเจ้านายของข้าพระบาททรงฟังถ้อยคำของผู้รับใช้ของฝ่าพระบาท ถ้าพระยาห์เวห์ทรงปลุกปั่นฝ่าพระบาทให้ต่อสู้ข้าพระบาท ขอพระเจ้าทรงได้รับเครื่องถวาย ถ้าเป็นมนุษย์ยุ ก็ขอให้พวกเขาเป็นที่สาปแช่งเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพราะพวกเขาได้ขับไล่ข้าพระบาทออกไปในวันนี้จากส่วนแบ่งในมรดกของพระยาห์เวห์ โดยกล่าวว่า ‘จงไปปรนนิบัติพวกพระอื่น’