2. เหมือนอย่างทาสที่คิดถึงเวลาเย็นและเหมือนอย่างลูกจ้างผู้มองหาค่าจ้าง
3. เช่นเดียวกัน ข้าต้องได้รับส่วนความอนิจจังเป็นเดือนๆและเขาแบ่งคืนแห่งความน่าสังเวชแก่ข้า
4. เมื่อข้านอนลง ข้าว่า ‘เมื่อไรหนอข้าจะลุกขึ้น’แต่กลางคืนก็ยาวและข้าก็พลิกไปพลิกมาจนรุ่งเช้า
5. เนื้อของข้าห่มหนอนและฝุ่นหนังของข้าแข็งขึ้น แล้วก็แยะออกใหม่
6. วันคืนของข้าเร็วกว่ากระสวยของช่างทอและสิ้นสุดลงด้วยไร้ความหวัง
7. “ขอทรงจำไว้ว่า ชีวิตของข้าพระองค์เป็นแต่ลมหายใจตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย