15. เพราะเจ้าทั้งหลายได้กล่าวแล้วว่า “เราได้กระทำพันธสัญญาไว้กับความตายและเราทำความตกลงไว้กับแดนคนตายเมื่อภัยพิบัติอันท่วมท้นผ่านไปจะไม่มาถึงเราเพราะเราทำให้ความเท็จเป็นที่ลี้ภัยของเราและเราได้กำบังอยู่ในความมุสา”
16. เพราะฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด เราวางศิลาไว้ในศิโยนเพื่อเป็นรากฐานคือศิลาที่ทดสอบแล้วเป็นศิลามุมเอกอย่างประเสริฐ เป็นรากฐานอันมั่นคง‘เขาผู้นั้นที่วางใจจะไม่รีบร้อน’
17. และเราจะกระทำความยุติธรรมให้เป็นเชือกวัดและความชอบธรรมให้เป็นลูกดิ่งและลูกเห็บจะกวาดเอาความเท็จอันเป็นที่ลี้ภัยไปเสียและน้ำจะท่วมท้นที่กำบัง”
18. แล้วพันธสัญญาของเจ้ากับความตายเป็นโมฆะและข้อตกลงของเจ้ากับแดนคนตายจะไม่ดำรงเมื่อภัยพิบัติอันท่วมท้นผ่านไปเจ้าจะถูกเหยียบย่ำลงด้วยโทษนั้น
19. มันผ่านไปบ่อยเท่าใดมันก็จะเอาตัวเจ้าเพราะมันจะผ่านไปเช้าแล้วเช้าเล่าทั้งกลางวันและกลางคืนเมื่อเข้าใจข่าว ก็จะเกิดแต่ความสยดสยองเท่านั้น
20. เพราะที่นอนนั้นสั้นเกินที่คนหนึ่งคนใดจะเหยียดอยู่บนนั้นและผ้าห่มก็แคบไม่พอคลุมตัว