สุภา‌ษิต 29:6-11 ฉบับ1971 (TH1971)

6. คน​ชั่ว​ติด​กับ​อยู่​ใน​ความ​ทร‌ยศ​ของ​ตนแต่​คน​ชอบ‍ธรรม​ร้อง‍เพลง​และ​เปรม‍ปรีดิ์

7. คน​ชอบ‍ธรรม​รู้‍จัก​สิทธิ​ของ​คน​ยาก​จนคน​ชั่ว‍ร้าย​ไม่​เข้า‍ใจ​ความ​รู้​อย่าง​นี้

8. คน​มัก​เยาะ‍เย้ย​กระ‌ทำ​บ้าน‍เมือง​ให้​ลุก​เป็น​ไฟแต่​ปราชญ์​แปร​ความ​โกรธ​เกรี้ยว​ไป​เสีย

9. ถ้า​ปราชญ์​มี​เรื่อง​โต้‍เถียง​กับ​คน​โง่คน​โง่​ก็​ดุ‍เดือด ทั้ง​หัวเราะ​และ​ไม่‍มี​วัน​สงบ​ลง​ได้

10. คน​ที่​กระ‌หาย​เลือด​ย่อม​เกลียด​คน​ที่​ไร้​ตำ‌หนิและ​คน​ชั่ว‍ร้าย​แสวง​ชีวิต​ของ​เขา

11. คน​โง่​ย่อม​ให้​ความ​โกรธ​ของ​เขา​พลุ่ง​ออก​มา​เต็ม‍ที่แต่​ปราชญ์​ย่อม​ยับ‍ยั้ง​โทสะ​ไว้​เงียบๆ

สุภา‌ษิต 29