20. ปัญญาร้องเสียงดังอยู่ที่ถนนเธอเปล่งเสียงของเธอที่ลานเมือง
21. เธอร้องออกมาที่บนกำแพงเธอกล่าวอยู่ที่ทางเข้าประตูเมือง
22. ว่า “คนเขลาเอ๋ย เจ้าจะรักความเขลาไปนานสักเท่าใดคนมักเยาะเย้ยจะปีติยินดีในการเยาะเย้ยนานเท่าใดและคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าใด
23. จงมาสนใจในคำตักเตือนของเรานี่แน่ะ เราจะเทความคิดของเราให้เจ้าเราจะให้ถ้อยคำของเราแจ้งแก่เจ้า
24. เพราะเราได้เรียกแล้วและเจ้าปฏิเสธเรากวักมือและไม่มีใครสนใจ
25. เจ้ามิได้รับรู้ในคำแนะนำของเราและไม่ยอมรับคำตักเตือนของเราเลย