ผู้‍วินิจ‌ฉัย 19:24-30 ฉบับ1971 (TH1971)

24. ดู‍เถิด นี่ มี​ลูก‍สาว​พรหม‌จารี​คน​หนึ่ง​และ​เมีย‍น้อย​ของ​เขา ข้าพ‌เจ้า​จะ​พา​ออก‍มา​ให้​ท่าน​เดี๋ยว‍นี้ จง​ข่ม‍ขืน​หรือ​ทำ​อะไร​แก่​เขา​ตาม​ชอบ‍ใจ​เถิด แต่​ขอ​อย่า​ทำ​ลา‌มก​กับ​ชาย​คน​นี้​เลย”

25. แต่​คน​เหล่า‍นั้น​ไม่​ยอม​ฟัง​เสียง ชาย​คน​นั้น​จึง​ฉวย​ภรรยา​น้อย​ของ​ตน​ผลัก​นาง​ออก​ไป​ให้​เขา เขา​ก็​สม‍สู่​ทำ​ทา‌รุณ​ตลอด​คืน​จน​รุ่ง‍เช้า พอ​รุ่ง‍สางๆ เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​ปล่อย​นาง​ไป

26. พอ​แจ้ง ผู้หญิง​นั้น​ก็​กลับ​มา​ล้ม‍ลง​ที่​ประ‌ตู​บ้าน​ซึ่ง​นาย​ของ​ตน​พัก​อยู่ จน​สว่าง​ดี

27. รุ่ง‍เช้า​นาย​ของ​นาง​ก็​ลุก‍ขึ้น​เมื่อ​เปิด​ประ‌ตู​บ้าน จะ​ออก​เดิน‍ทาง ดู‍เถิด ภรรยา​น้อย​ของ​เขา​ก็​นอน อยู่​ที่​ประ‌ตู​บ้าน​มือ​เหยียด​ออก​ไป​ถึง​ธรณี​ประ‌ตู

28. เขา​จึง​บอก​นาง​ว่า “ลุก‍ขึ้น​ไป​กัน​เถิด” แต่​ก็​ไม่‍มี​คำ‍ตอบ เขา​จึง​เอา​นาง​ขึ้น​หลัง​ลา ชาย​นั้น​ก็​ลุก‍ขึ้น​เดิน‍ทาง​ไป​บ้าน​ของ​ตน

29. เมื่อ​ถึง​บ้าน​แล้ว ก็​เอา​มีด​ฟัน​ศพ​นาง​ออก​เป็น​ท่อนๆ สิบ‍สอง​ท่อน​ด้วย​กัน​ส่ง​ไป​ทั่ว​เขต‍แดน​อิส‌รา‌เอล

30. ทุก​คน​ที่​เห็น​ก็​พูด​ว่า “เรื่อง​อย่าง‍นี้​ไม่‍มี​ใคร​เคย​เห็น​ตั้ง‍แต่​สมัย​คน อิส‌รา‌เอล​ออก​จาก​แผ่น‍ดิน​อียิปต์​จน​ถึง​วัน‍นี้ จง​ตรึก‍ตรอง​ปรึก‌ษา​กัน​ดู​แล้ว​ก็​ว่า​กัน​ไป​เถิด”

ผู้‍วินิจ‌ฉัย 19