ผู้‍วินิจ‌ฉัย 16:16-23 ฉบับ1971 (TH1971)

16. อยู่​มา​เมื่อ​นาง​พูด​คาด‍คั้น​ท่าน​วัน​แล้ว​วัน​เล่า และ​ชัก‍ชวน​ท่าน​อยู่​ทุก​วัน จิต‍ใจ​ของ​แซม‌สัน​ก็​เบื่อ​แทบ​จะ​ตาย

17. จึง​บอก​ความ‍จริง​ใน​ใจ​ของ​ท่าน​แก่​นาง​จน​สิ้น​ว่า “มีด​โกน​ยัง​ไม่​เคย​ถูก​ศีรษะ​ของ​ฉัน เพราะ​ฉัน​เป็น​พวก​นา‌ศีร์​แด่​พระ‍เจ้า​ตั้ง‍แต่ คลอด​จาก​ครรภ์​ของ​มารดา ถ้า​โกน​ผม​ฉัน​เสีย​กำ‌ลัง​ก็​จะ​หมด​ไป​จาก​ฉัน ฉัน​ก็​จะ​อ่อน​เพลีย​เหมือน​ชาย​อื่น”

18. เมื่อ​เด‌ลิ‌ลาห์​เห็น​ว่า​ท่าน​บอก​ความ จริง​ใน​ใจ​แก่​นาง​จน​สิ้น​แล้ว นาง​จึง​ใช้​คน​ไป​เรียก​เจ้า‍นาย​ฟีลิส‌เตีย​ว่า “ขอ​จง​ขึ้น​มา​อีก​ครั้ง​เดียว เพราะ​เขา​บอก​ความ‍จริง​ใน​ใจ​แก่​ฉัน​จน​สิ้น​แล้ว” แล้ว​เจ้า‍นาย​ฟีลิส‌เตีย​ก็​ขึ้น​มา​หา​นาง​ถือ​เงิน​มา​ด้วย

19. นาง​ก็​ให้​แซม‌สัน​นอน​อยู่​บน​ตัก​ของ​นาง แล้ว​นาง​ก็​เรียก​ชาย​คน​หนึ่ง​ให้​มา​โกน​ผม​เจ็ด แหยม​ออก‍จาก​ศีรษะ​ของ​ท่าน นาง​ก็​ตั้ง‍ต้น​รบ‍กวน​แซม‌สัน กำ‌ลัง​ของ​แซม‌สัน​ก็​หมด​ไป

20. นาง​จึง​บอก​ว่า “แซม‌สัน​จ๋า คน​ฟีลิส‌เตีย​มา​จับ​ท่าน​แล้ว” ท่าน​ก็​ตื่น​ขึ้น​จาก​หลับ​บอก​ว่า “ฉัน​จะ​ออก​ไป​อย่าง​ครั้ง​ก่อนๆ และ​สลัด​ตัว​ให้​หลุด​ไป” ท่าน​หา​ทราบ​ไม่​ว่า​พระ‍เจ้า​ได้​ทรง​ละ​ท่าน​ไป​เสีย​แล้ว

21. คน​ฟีลิส‌เตีย​ก็​มา​จับ​ท่าน​ทะลวง​ตา​ของ​ท่าน​เสีย นำ​ท่าน​ลง​มา​ที่​กา‌ซา เอา​ตรวน​ทอง​สัม‌ฤทธิ์​ล่าม​ไว้ และ​ให้​ท่าน​โม่‍แป้ง​อยู่​ที่​ใน​เรือน‍จำ

22. ตั้ง‍แต่​โกน​ผม​แล้ว ผม​ที่​ศีรษะ​ของ​ท่าน​ก็​ค่อยๆ​งอก‍ขึ้น​มา

23. ฝ่าย​เจ้า‍นาย​ฟีลิส‌เตีย​ประ‌ชุม​กัน เพื่อ​ถวาย​เครื่อง​สัตว‌บูชา​ยิ่ง‍ใหญ่​แก่​พระ‍ดา‌โกน พระ‍เจ้า​ของ​เขา​ทั้ง‍หลาย​และ​ชื่น‍ชม​ยินดี เพราะ​เขา​กล่าว​ว่า “พระ​ของ​เรา​ได้​มอบ​แซม‌สัน​ศัตรู​ของ​เรา​ไว้​ใน​มือ​เรา​แล้ว”

ผู้‍วินิจ‌ฉัย 16