กัน‌ดาร‍วิถี 19:5-10 ฉบับ1971 (TH1971)

5. และ​ให้​มี​คน​เผา​วัว​ตัว‍เมีย​นั้น​เสีย​ต่อ‍หน้า​เขา คือ​หนัง เนื้อ และ​เลือด กับ​มูล​ของ​มัน​ให้​เผา​เสีย​หมด

6. และ​ปุโร‌หิต​จะ​เอา​ไม้‍สน​สีดาร์ ไม้​หุสบ​กับ​ด้าย​สี‍แดง​โยน​เข้า​ไป​ใน​ไฟ ที่​เผา​วัว​ตัว‍เมีย​นั้น

7. แล้ว​ปุโร‌หิต​จะ​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ตน และ​ชำระ​ร่าง‍กาย​เสีย​ใน​น้ำ ภาย‍หลัง​จึง​เข้า​ไป​ใน​ค่าย และ​ปุโร‌หิต​นั้น​จึง​เป็น​มล‌ทิน​อยู่​จน​ถึง​เวลา​เย็น

8. ผู้‍ใด​ที่​ทำ​การ​เผา​วัว​ตัว‍เมีย ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​และ​ชำระ​ร่าง‍กาย​ของ​ตน​เสีย​ใน​น้ำ และ​เขา​จะ​เป็น​มล‌ทิน​อยู่​จน​ถึง​เวลา​เย็น

9. ให้​ชาย​คน​ที่​สะอาด​เก็บ​ขี้เถ้า​วัว​ตัว‍เมีย นำ​ไป​ไว้​นอก​ค่าย​ใน​ที่​สะอาด ให้​เก็บ​ขี้เถ้า​นั้น​ไว้​เพื่อ​คน​อิส‌รา‌เอล เพื่อ​ทำ​น้ำ​ชำระ​มล‌ทิน​สำ‌หรับ​ล้าง​บาป

10. และ​คน​ที่​เก็บ​ขี้เถ้า​ของ​วัว​ตัว‍เมีย​ต้อง​ซัก​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ตน และ​เขา​จะ​เป็น​มล‌ทิน​อยู่​จน​ถึง​เวลา​เย็น จะ​เป็น​อย่าง‍นี้​แก่​คน​อิส‌รา‌เอล และ​แก่​คน​ต่าง​ด้าว​ผู้​อา‌ศัย​อยู่​ท่าม‍กลาง​เขา เป็น​กฎ‍เกณฑ์​ถา‌วร

กัน‌ดาร‍วิถี 19