23. Në ferr, ku po vuante torturat, ngriti sytë e pa diku larg Abrahamin me Lazarin përbri.
24. Atëherë tha me zë të lartë: “Atë Abraham, ki mëshirë për mua e dërgoje Lazarin që ta ngjyejë gishtin në ujë e të më freskojë gjuhën, se këto flakë po më mundojnë.”
25. Por Abrahami i tha: “Biri im, kujtohu se ti i more të mirat e tua gjatë jetës sate, ndërsa Lazari mori të këqijat. Tani ky gëzon këtu, ndërsa ti vuan.
26. Pastaj, midis jush e nesh është caktuar një hendek i madh, në mënyrë që ata që do të donin të kalonin që këndej te ju, të mos munden dhe askush nuk mund të kalojë që andej te ne.”
27. Pasaniku i tha: “Atëherë, o atë, po të lutem ta dërgosh te shtëpia e tim ati,