8. Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t'i besoja çështjen time,
9. atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,
10. që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;
11. që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.
12. I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;
13. i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.
14. Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;
15. por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.
16. Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.
17. Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;
18. sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.
19. Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.
20. Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.