17. do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.
18. Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,
19. ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.
20. Ti e vë përfund përgjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.
21. Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.
22. Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.