21. پوءِ ھڪڙي زورآوار ملائڪ جنڊ جي چاپڙ جيڏو ھڪڙو وڏو پٿر کڻي سمنڊ ۾ اڇلائي چيو تہ”وڏو شھر بابل بہ اھڙيءَ طرحزور سان ڪيرايو ويندو۽ وري سندس پتو ئي ڪونہ پوندو.
22. جيڪي تنبورا ۽ بانسري وڄائيندا ۽ ڳائيندا ھئا،۽ جيڪي توتارا وڄائيندا ھئا،تن جو وري تو ۾ آواز بہ ڪونہ ٻڌبو.ڪوبہ ڪاريگر، ڪھڙي بہ ڌنڌي وارو،وري تو ۾ ڪونہ لڀندو،۽ نہ وري ڪڏھن تو ۾ڪنھن اٽي جي چڪيءَ جو آواز ٻڌڻ ۾ ايندو.
23. تو ۾ وري ڪڏھن ڏيئي جو بہ سوجھرو ڪونہ ٿيندو،۽ نہ وري ڪڏھن تو ۾ گھوٽ ڪنوار جو آواز ٻڌڻ ۾ ايندو.تنھنجا سوداگر دنيا جا امير ھئا۽ سڀ قومون تنھنجي جادوگريءَ سا ٺڳجي ويون ھيون.
24. انھيءَ شھر مان نبين، خدا جي قوم وارن،۽ زمين تي جيڪي قتل ڪيا ويا آھن،تن سڀني جو رت لڌو ويو ھو.“