5. Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.
6. A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;
7. I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.
8. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;
9. Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.
10. Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;
11. Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.