Łukasza 7:12-14 Słowo Życia (PSZ)

12. Gdy zbliżyli się do bramy miasta, ujrzeli wychodzący stamtąd orszak żałobny. Za zmarłym chłopcem, jedynakiem, szła jego matka, która była wdową, oraz wielu mieszkańców miasteczka.

13. Gdy Jezus zobaczył ją, ogarnięty wielkim współczuciem, rzekł do niej:– Nie płacz!

14. Następnie podszedł do trumny i dotknął jej, a niosący ją zatrzymali się.– Chłopcze! – powiedział. – Wstań!

Łukasza 7