21. którzy zadali Mu takie pytanie:– Nauczycielu! Wiemy, że nauczasz prawdy. Nie dostosowujesz się też do opinii ludzi ani do ich oczekiwań, lecz uczciwie nauczasz prawd Bożych.
22. Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?
23. Jezus, zdając sobie sprawę z ich podstępu, powiedział:
24. – Pokażcie mi najpierw monetę. Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?– Cezara – odpowiedzieli.
25. – Oddajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu – co należy do Boga!
26. Nie udało im się więc na oczach ludzi sprowokować Go do jakiejś niefortunnej wypowiedzi na temat podatków. A zaskoczeni Jego odpowiedzią, zamilkli.
27. Wtedy przyszli do Jezusa saduceusze – przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania:
28. – Nauczycielu! – zwrócili się do Jezusa. – Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna, nie pozostawiając potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”.
29. Otóż żyło kiedyś siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci.
30. Wówczas z wdową ożenił się drugi,
31. potem trzeci brat, potem następny i kolejny – aż do siódmego – lecz wszyscy zmarli bezdzietnie.
32. W końcu umarła także ta kobieta.
33. Jeśli rzeczywiście umarli zmartwychwstaną, to czyją będzie wtedy żoną, skoro wszyscy bracia się z nią ożenili?
34. – Ludzie żenią się i wychodzą za mąż tylko tu, na ziemi. – odpowiedział Jezus.
35. – Natomiast ci, którzy okażą się godnymi nieba i zmartwychwstania, nie będą zawierać małżeństw.
36. Pod tym względem będą podobni do aniołów: nie umrą po raz drugi i będą synami Boga, zmartwychwstałymi do nowego życia.
37. A to, że umarli zmartwychwstają, udowodnił już Mojżesz. Opisując swoje spotkanie z Bogiem przy płonącym krzaku, nazywa Go „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”.
38. Bóg nie jest przecież Bogiem tych, którzy już nie istnieją!Dla Niego wszyscy żyją.
39. – Nauczycielu! Dobrze odpowiedziałeś! – przyznali stojący tam przywódcy religijni.