29. Ukrywasz Twoje oblicze a ogarnia je trwoga; odbierasz im ducha umierają oraz wracają do swego prochu.
30. Wioniesz Twym tchnieniem i się odradzają, odnawiasz oblicze ziemi.
31. Niech WIEKUISTEMU będzie chwała na wieki, niech BÓG raduje się Swoimi stworzeniami.
32. Kiedy spojrzy na ziemię ona zadrży; dotknie się gór a zadymią.