9. I przyniesie z ofiary opłatnej najlepszą jej część, jako ofiarę ogniową WIEKUISTEMU cały ogon, po odcięciu go do kości krzyżowej; łój pokrywający trzewia oraz cały łój, który jest nad trzewiami;
10. obie nerki z łojem, który jest na nich, na polędwicach, oraz przeponę, która jest na wątrobie i którą oddzieli wraz z nerkami.
11. A kapłan puści to z dymem na ofiarnicy – to jest pokarm, ofiara ogniowa dla WIEKUISTEGO.