60. A jego matka odpowiadając, rzekła: Nie, lecz będzie nazwany Jan.
61. Więc do niej powiedzieli: Nie istnieje nikt z twojej rodziny, kto nazywa się tym imieniem.
62. Ale dawali też znaki jego ojcu, jakby chciał, aby je nazwać.
63. Zatem poprosił tabliczkę oraz napisał nazywając: Jego imię jest Jan. Więc wszyscy się zdziwili.
64. Zarazem też zostały otwarte jego usta i jego język, więc mówił, wielbiąc Boga.
65. A przy wszystkich, co z nimi sąsiadowali powstał strach, oraz wszystkie te sprawy były rozpowiadane w całej górnej Judei.
66. Zaś wszyscy, którzy słyszeli, składali to sobie do ich serca, mówiąc: Kim zatem, będzie to dziecko? A była z nim ręka Pana.