21. Wiążże je zawżdy u serca twego, a wieszaj je u szyi twojej.
22. Gdziekolwiek pójdziesz, poprowadzi cię; gdy, zaśniesz strzedz cię będzie, a gdy się ocucisz, rozmawiać z tobą będzie,
23. (Bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłością, a drogą żywota są karności ćwiczenia.)
24. Aby cię strzegły od niewiasty złej, i od łagodnego języka niewiasty obcej.
25. Nie pożądaj piękności jej w sercu twojem, a niech cię nie łowi powiekami swemi.
26. Albowiem dla niewiasty wszetecznej zubożeje człowiek aż do kęsa chleba; owszem żona cudzołożna drogą duszę łowi.
27. Izaż może kto brać ogień do zanadrzy swoich, aby szaty jego nie zgorzały?