12. Dobrze mu czyni,a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
13. Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
14. Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
15. I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
16. Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
17. Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
18. Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
19. Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
20. Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
21. Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
22. Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.