16. Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;
17. Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.
18. Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.
19. Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.