10. Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.
11. Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,
12. Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.
13. Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,
14. (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?
15. Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)
16. Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;