8. Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
9. Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
10. Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
11. Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
12. Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.