9. Płakała i zwątlała ziemia; zawstydzony jest Liban i uwiądł; Saron się stał jako pustynia, i otłuczono Basan i Karmel.
10. Teraz powstanę, mówi Pan, teraz się wywyższę, teraz się podniosę.
11. Począwszy słomę, urodzicie mierzwę; duch wasz was pożre jako ogień.
12. I będą narody, jako wypalone wapno; będą jako ciernie wycięte, ogniem spalone.
13. Słuchajcie, którzyście daleko, com uczynił, a bliscy poznajcie moc moję.
14. Zlękli się na Syonie grzesznicy, strach zdjął obłudników mówiących: Któż z nas ostać się może przed ogniem pożerającym? Któż z nas ostać się może przed płomieniem wiecznym?
15. Ten, który chodzi w sprawiedliwości, a mówi, co jest prawego; który się zyskiem niesprawiedliwym brzydzi; który otrząsa ręce swe, aby darów nie brał; który zatula uszy swe, aby nie słuchał o rozlaniu krwi, i zamruża oczy swoje, aby nie patrzał na złe: