7. Oto mocarze ich wołają na dworze, posłowie pokoju gorzko płaczą.
8. Spustoszały drogi, przestano ścieszką chodzić; złamał przymierze, znieważył miasta, a człowieka za nic sobie nie ma.
9. Płakała i zwątlała ziemia; zawstydzony jest Liban i uwiądł; Saron się stał jako pustynia, i otłuczono Basan i Karmel.
10. Teraz powstanę, mówi Pan, teraz się wywyższę, teraz się podniosę.
11. Począwszy słomę, urodzicie mierzwę; duch wasz was pożre jako ogień.
12. I będą narody, jako wypalone wapno; będą jako ciernie wycięte, ogniem spalone.