10. A uradowałem się wielce w Panu, żeście się już wżdy znowu zazielenili w swojem staraniu o mię, jakoż i staraliście się o to, lecz wam na sposobnym czasie schodziło.
11. Nie żebym to mówił dla niedostatku; bomci się ja nauczył, na tem przestawać, co mam.
12. Umiem i uniżać się, umiem i obfitować; wszędy i we wszystkich rzeczach jestem wyćwiczony i nasyconym być, i łaknąć, i obfitować, i niedostatek cierpieć;
13. Wszystko mogę w Chrystusie, który mię posila.
14. Wszakże dobrzeście uczynili, żeście społecznie dogodzili uciskowi mojemu.
15. A wiecie i wy Filipensowie, iż na początku Ewangielii, gdym wyszedł z Macedonii, żaden mi zbór nie udzielił na rachunek dawania i brania, tylko wy sami;
16. Ponieważ i do Tesaloniki raz i drugi, czego potrzeba było, posłaliście mi,
17. Nie przeto, żebym datku szukał; ale szukam pożytku, który by obfitował na rachunku waszym.