48. Iż wejrzał na uniżenie służebnicy swojej; albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
49. Bo mi uczynił wielkie rzeczy ten, który mocny jest, i święte imię jego;
50. I którego miłosierdzie zostaje od narodu do narodu nad tymi, co się go boją.
51. Dokazał mocy ramieniem swojem, i rozproszył pyszne w myślach serca ich.
52. Ściągnął mocarze z stolic ich, a wywyższył uniżone.
53. Łaknące napełnił dobremi rzeczami, a bogacze rozpuścił próżne.
54. Przyjął Izraela, sługę swego, pamiętając na miłosierdzie swoje.
55. Jako mówił do ojców naszych, do Abrahama i nasienia jego na wieki.
56. I została z nią Maryja jakoby trzy miesiące; potem się wróciła do domu swego.
57. A Elżbiecie wypełnił się czas, aby porodziła, i porodziła syna.
58. A usłyszawszy sąsiedzi i pokrewni jej, iż Pan z nią uczynił wielkie miłosierdzie swoje, radowali się pospołu z nią.