1. Herren sa til Moses:
2. Sei til Aron og sønene hans at dei skal vera varsame med dei heilage gåvene som israelittane vier til meg, så dei ikkje vanhelgar mitt heilage namn. Eg er Herren.
3. Du skal seia til dei: Dersom nokon av etterkomarane dykkar, i slekt etter slekt, kjem nær dei heilage gåvene som israelittane vier til Herren, medan han er urein, skal han støytast bort frå mitt andlet. Eg er Herren.
4. Ingen av Arons etterkomarar som har hudsjukdom eller utflod, skal eta av dei heilage gåvene før han har vorte rein. Det skal heller ikkje den som kjem nær nokon som har vorte urein av lik, eller den det går sæd frå,
5. eller den som kjem nær noko krypdyr som ein blir urein av, eller noko menneske som ein på eit eller anna vis blir urein av.
6. Den som kjem nær noko slikt, er urein heilt til kvelds, og han skal ikkje eta av dei heilage gåvene før han har vaska heile kroppen sin i vatn.
7. Når sola glader, er han rein. Sidan kan han eta av dei heilage gåvene, for det er maten hans.
8. Dyr som er sjølvdaude eller ihelrivne, skal han ikkje eta, for då blir han urein. Eg er Herren.
9. Dei skal halda seg etter det som eg har fastsett, så dei ikkje påfører seg skuld og døyr fordi dei vanhelgar det som er heilagt. Eg er Herren, som helgar dei.
10. Ingen uvigsla skal eta det som er heilagt. Den som held til hos presten eller er leigekar hos han, skal ikkje eta det som er heilagt.
11. Men når ein prest kjøper ein slave som sin eigedom for pengar, då kan slaven eta av det heilage; dei som er fødde i huset hans, kan eta av maten hans.
12. Når ei prestedotter gifter seg med ein uvigsla, må ho ikkje eta av dei heilage offergåvene.
13. Men blir ho enkje eller fråskild og ikkje har born, og ho så kjem tilbake til farshuset sitt, då kan ho eta av maten hans som då ho var ung. Men ingen uvigsla må eta av den maten.
14. Når ein mann av vanvare et noko heilagt, skal han betala presten for det heilage og leggja til ein femtedel.
15. Prestane skal ikkje vanhelga dei heilage gåvene som israelittane gjev til Herren,
16. og føra synd og skuld over folket ved å la dei eta dei heilage gåvene. For eg er Herren, som helgar dei.
17. Herren sa til Moses:
18. Tal til Aron og sønene hans og til alle israelittane og sei: Når ein israelitt eller ein av innflyttarane i Israel ber fram eit offer, anten det er eit lovnadsoffer eller eit frivillig offer dei ber fram for Herren som brennoffer,
19. må det vera slik at de kan vinna velvilje: Det skal vera eit feilfritt hanndyr av storfeet, sauene eller geitene.
20. Noko som har ein feil, må de ikkje ofra, for noko slikt vil ikkje gje dykk velvilje.
21. Når nokon ber fram for Herren eit fredsoffer av storfeet eller småfeet, anten det er ein lovnad han vil oppfylla, eller det er eit frivillig offer, då må det vera eit feilfritt dyr om det skal vinna velvilje. Det må ikkje finnast feil på dyret.