12. Eg vert til spott ¬for mine fiendar,til hån for alle mine grannar.For dei som kjenner meg, ¬er eg ei gru,på gata går folk ¬av vegen for meg.
13. Som ein død er eg gløymd ¬og ute or tankar,eg er som eit sundslege kjerald.
14. Eg høyrer mange som kviskrar– å, redsle på alle kantar! –når dei samrår seg mot megog tenkjer på å ta mitt liv.
15. Men eg set mi lit til deg, Herre;eg seier: «Du er min Gud.»
16. I di hand er mine tider;fri meg frå fiendar ¬som jagar meg!
17. Lat ditt andlet lysa ¬over din tenar,frels meg i din truskap!
18. Lat meg ikkje verta ¬til skammar, Herre,for eg ropar til deg! Lat dei gudlause verta ¬til skammarog tagale fara til dødsriket!
19. Lat lygnlippene ¬verta mållause,dei som med hovmod ¬og vanvørdnadtalar frekt mot dei rettvise.
20. Herre, kor mykje godtdu har etla dei som ottast deg,og vist mot dei som flyr til degmidt for augo på menneska.