28. då han samla skyene der oppeog lét kjeldene i havdjupet ¬strøyma sterkt.
29. Då han sette grense for havet,så vatnet stansa der han baud,og han la grunnvoll ¬under jorda,
30. då var eg bygningsmann ¬hjå han.Eg var til glede for han ¬dag etter dagog leika meg støtt ¬for hans åsyn.
31. Eg leika på heile hans vide jordog hadde min hugnad ¬i menneskeborna.
32. Så høyr no på meg, mine born!Sæle er dei ¬som fylgjer mine vegar.
33. Høyr på mi formaning,og slå ikkje vrak på den!Så vert de vise.