38. Vak og bed at de ikkje må koma i freisting! Ånda er viljug, men menneskenaturen er veik.»
39. Så gjekk han bort att og bad same bøna.
40. Då han kom attende, såg han at dei hadde sovna til att, for augo deira var tunge av svevn, og dei visste ikkje kva dei skulle svara han.