24. Men det var ein ting vi var redde då vi gjorde dette: Vi tenkte at borna dykkar ein gong kunne koma til å seia til våre born: «Kva har de med Herren, Israels Gud, å gjera?
25. Har ikkje Herren sett Jordan til grense mellom oss og dykk, de Rubens- og Gads-søner! De har ingen del i Herren.» Såleis kunne borna dykkar få våre born til å halda opp med å ottast Herren.
26. Difor sa vi: Lat oss gå i gang og byggja eit altar! Vi vil ikkje bera fram brennoffer og slaktoffer der.
27. Men det skal vera eit vitne for oss og dykk og for dei ættene som kjem etter oss, om at vi vil tena Herren med brennoffera, slaktoffera og måltidsoffera våre. Så skal ikkje borna dykkar ein gong seia til våre born at dei ikkje har del i Herren.