5. Mi rettferd er nær,mi frelse er i kjømda,mine armar skal hjelpa folka ¬til deira rett.Øyar og strender ventar ¬på meg,dei biar på min sterke arm.
6. Lyft augo mot himmelen,og sjå på jorda her nede!For himmelen ¬skal kverva som røyk,jorda skal slitast ut ¬som ein kledning,og dei som bur der, ¬skal døy som mygg.Men mi frelse skal vara evig,mi rettferd skal aldri få ende.
7. Høyr på meg,de som kjenner rettferd,du folk som har mi lov i hjarta!Ottast ikkje ¬når menneske spottar,reddast ikkje når dei hånar!
8. For dei skal verta ¬som mòletne klede,lik ullty som åt har øydt.Men mi rettferd skal vara evig,mi frelse frå ætt til ætt.
9. Vakna, vakna, du Herrens arm,og kled deg i styrke!Vakna som i gamle dagar,som i framfarne tider!Var det ikkje du ¬som felte Rahabog gjennombora draken?
10. Var det ikkje du ¬som turrla sjøen,som turka ut vatnet ¬i det store djupog gjorde havbotnen til veg,så det frelste folket ¬kunne fara der?
11. Herrens utløyste ¬skal venda heim att.Dei skal koma til Sion ¬med fagnadrop,med evig glede om si panne.Fryd og glede skal møta dei,sorg og sukk må røma.
12. Eg er den som trøystar dykk.Kven er då dusom reddast menneske ¬som må døy,menneskeborn som visnar ¬liksom graset?
13. Kvifor gløymer du Herren, ¬din skapar,han som spente ut himmelenog grunnfeste jorda?Kvifor skjelv du støtt, ¬heile dagen,for valdsmanns heite harmenår han siktar på å tyna deg?Kvar vert det vel ¬av hans harme?
14. Snart skal den bundne ¬sleppa fri;han skal ikkje døy og gå i grav,og ikkje skal han vanta brød.
15. Eg er Herren din Gud,som rører opp havet, ¬så bårene brusar.Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn.
16. Eg har lagt mine ord ¬i din munnog gøymt deg i skuggen ¬av mi hand.Eg som spente ut himmelenog grunnfeste jorda,seier til Sion: «Du er mitt folk.»