7. Eg skaper ljoset,og eg lagar mørkret;eg skaper lukke og ulukke.Det er eg, Herren, ¬som gjer alt dette.
8. Lat det drypa ovanfrå, ¬du himmel,lat rettferd strøyma, de skyer!Jorda skal opna seg for det,og den frukt ho ber, er frelse,det ho lèt gro, er rettferd.Eg, Herren, skaper dette.
9. Ve den som trettar ¬med sin skapar– eit krusbrot ¬mellom krusbrot av jord!Kan leiret seia til han ¬som formar det:«Kva er det du gjer?»Kan verket seia:«Han har ikkje handlag»?
10. Ve den som seier til ein far:«Kva er det du avlar?»og til ei kvinne:«Kva er det du føder?»
11. Så seier Herren, Israels ¬Heilage,han som skaper dei ting ¬som kjem:Kvi spør de meg ¬om mine søner,kvi seier de meg ¬kva eg skal gjera?
12. Det var eg som laga jordaog skapte menneske der.Eg spente ut himmelen ¬med mine hender,og heile hans hær baud eg ut.
13. I rettferd har eg vekt ein mannog jamna alle hans vegar.Han skal byggja min byog senda heim ¬mitt bortførte folkutan vederlag, utan betaling,seier Herren, Allhærs Gud.
14. Så seier Herren:Du skal få all den rikdomsom egyptarane har samla ¬med sitt strevog nubiarane med sin handel.Og røslege karar frå Sebaskal koma og høyra deg til.Deg skal dei fylgja,og i lekkjer skal dei gå.For deg skal dei kasta seg ned,til deg skal dei fagnande seia:«Berre hjå deg er Gud;og det finst ingen annan,ingen annan Gud.»
15. Sanneleg, du er ein Gud ¬som løyner seg,du Israels Gud og frelsar.
16. Til spott og skam skal dei verta,alle som lagar gudebilete;med vanære skal dei gå bort.
17. Men Israel finn frelse ¬hjå Herren;ei evig frelse skal det vera.De skal aldri verta ¬til spott og skam.