17. Ja, eg sender mot dykk ormar,eiterormar som ingen ¬kan mana bort.Dei skal bita dykk,lyder ordet frå Herren.
18. Eg er tyngd av ulækjande sorg,hjarta mitt er sjukt.
19. Høyr naudropet frå folket mittrundt ikring i landet!Er ikkje Herren på Sion,er ikkje byens konge der?Kvifor har dei harma megmed gudebileta sine,med framande gudar ¬som ingenting er?
20. Skurden er ende, ¬sommaren slutt,men vi er ikkje berga.
21. Eg er nedbroten ¬fordi folket mitt er knekt;eg syrgjer, ¬og gru har gripe meg.