19. Eg sa: Kor høgt eg ville ¬setja deg mellom søner!Eg ville gje deg eit herleg land,den fagraste arv mellom folka.Eg tenkte de ville kalla meg farog aldri venda dykk ¬bort frå meg.
20. Men liksom ei kvinne ¬er trulaus mot venen sin,var du trulaus mot meg, ¬du Israels ætt,lyder ordet frå Herren.
21. Høyr, det lyder gråt ¬på dei snaue høgdene,audmjuke bøner ¬frå Israels-folket;for dei har gått på vonde vegar,dei har gløymt Herren sin Gud.
22. Snu om, de fråfalne søner,så skal eg lækja dykkar fråfall.«Sjå her, vi kjem til deg,for du er Herren vår Gud.
23. Det er lygn og svik, ¬det som hender på haugane,det ville ståket på fjella.Sanneleg, ¬berre hjå Herren vår Guder det frelse for Israel.
24. Heilt frå vår ungdomhar Skamma ete oppdet fedrane våre sleit i hop,sauene og oksane deira,ja, sønene og døtrene med.
25. Så lat oss liggja i vår skam,lat vanæra breia seg over oss!For vi har synda ¬mot Herren vår Gud,både vi og våre fedrar,frå vår ungdom til denne dag;vi har vore ulydige ¬mot Herren vår Gud.»