5. Sola renn, og sola glader,så skundar ho seg attendetil staden der ho går opp.
6. Vinden blæs mot sør,så snur han mot nord;støtt snur og skifter hanog tek atter til ¬på same rundgang.
7. Alle elvar renn ut i havet,men havet vert ikkje fullt;dit elvane før har runne,held dei fram med å renna.
8. Mannen trøytnar av å talaog får ikkje sagt det han vil.Auga vert ikkje mett av å sjå,og øyra får aldri nok ¬av å høyra.
9. Det som var, skal alltid vera,og det som hende, ¬skal atter henda.Det finst ingenting nytt ¬under sola.
10. Vert det sagt om eitkvart: ¬«Sjå, dette er nytt»,har det likevel funnest før,alt ifrå eldgamal tid.
11. Ingen tenkjer på ætter ¬som var;og ætter som ein gong kjem,vil heller ikkje leva i minnethjå dei som sidan fylgjer.
12. Eg, Forkynnaren, var kongeover Israel, i Jerusalem.
13. Eg sette meg føre å granskaog ransaka med visdomalt det som hender ¬under himmelen.Det er eit plagsamt strevGud har gjeve menneska.