21. I det tolvte året etter at vi vart bortførte, den femte dagen i den tiande månaden, kom det ein flyktning frå Jerusalem til meg og sa: «Byen er teken.»
22. Kvelden før flyktningen kom, hadde Herrens hand kome over meg. Og før han kom til meg om morgonen, opna Herren munnen min. Då munnen vart opna, var eg ikkje mållaus lenger.
23. Herrens ord kom til meg, og det lydde så:
24. Menneske, dei som bur mellom ruinane der borte i Israels-landet, dei seier: «Abraham var berre ein, og endå tok han landet i eige. Vi er mange, og vi har fått det til eigedom.»
25. Difor skal du seia til dei: Så seier Herren Gud: De et kjøt med blodet i, lyfter augo til avgudane og lèt det renna blod. Og så skulle de få eiga landet!
26. De set dykkar lit til sverdet, gjer stygge ting og krenkjer konene åt kvarandre. Og de skulle få eiga landet!