2. Menneske, sei til fyrsten i Tyrus: Så seier Herren Gud:Hovmodig er ditt hjartanår du seier: «Eg er ein gudog sit på eit gudesete ¬uti havet.»Du er berre eit menneske ¬og ikkje ein gud,likevel kjenner du deg ¬som ein gud.
3. Sjå, du er visare enn Daniel,ingen løyndom er duld for deg.
4. Med visdom og vit ¬har du vunne deg rikdom;i dine skattkammer ¬har du samla gull og sølv.
5. Med din store klokskap ¬i handelauka du din rikdom;men rikdomen ¬gjorde deg hovmodig.
6. Difor seier Herren Gud:Fordi du kjenner deg ¬som ein gud,
7. sjå, difor sender eg mot degframande folkeslag ¬som ikkje tek omsyn.Trass i din storslegne visdomdreg dei sverdet mot degog vanhelgar deg ¬i din strålande glans.
8. Dei støyter deg ned i grava;midt uti havet skal du døylik folk som vert slegne i hel.
9. Vil du då seia at du er ein gud,andlet til andlet ¬med dine drapsmenn?Du er ingen gud, ¬men berre eit menneskei hendene på dine banemenn.
10. Som dei uomskorne ¬skal du døyfor handa åt framande.For eg har tala, ¬seier Herren Gud.
11. Herrens ord kom til meg, og det lydde så:
12. Menneske, set i med ein klagesong over kongen i Tyrus og sei til han: Så seier Herren Gud:Du var seglet på det fullkomne,full av visdom og venleik.
13. Du budde i Eden, Guds hage,og var dekt ¬med alle slag dyre steinar:rubin, topas og diamant,krysolitt, karneol og jade,safir, turkis og smaragd.Dine handtrommer og smykkevar innlagde med gull;dei vart lagaden dagen du vart fødd.
14. Eg gjorde deg til ein strålande, ¬vernande kjerub.Du var på det heilage ¬gudefjellet,og gjekk ikring ¬mellom glitrande steinar.
15. Frå den dagen du vart fødd,var du heil i di ferd,til dess det vart funne urett ¬hjå deg.
16. Din store handel ¬førte med segat du vart fylt av vald ¬og tok til å synda.Då dreiv eg deg bort ¬frå gudefjelletog gjorde ende på deg,du vernande kjerub,mellom dei glitrande steinane.